La unuaj kvin frazoj estas gramatike ĝustaj kaj semantike neambiguaj. Ĉiu verbo estas kunmetita per demova prefiksoido, kaj demova prepozicio troviĝas antaŭ la devenloko.
Rimarko: en frazo 4 la prefiksita verbo elmigri evidente havas la sencon de demovo, kaj la uzo de el antaŭ la urbonomo estas konforma al la konstruo en frazoj 1, 2 kaj 3. En frazo 5 mankas la nomo de la devenloko, el kiu oni elmigras, sed aperas informo pri la celo de la elmigrado --La urbo Triesto-- antaŭ kiu staras la almova prepozicio al.
Erara uzo de elmigri kun akuzativigita loknomo.
Nun komparu la sekvajn kvar frazojn:
La frazoj kun la verbo elmigri sekvata de Trieston kaj Italion estas konfuzaj kaj ambiguaj, ĉar la gramatika konstruo estas malĝusta. Kvankam estas eble anstataŭigi la almovan prepozicion al per akuzativo de la loknomo, tiu eblo ne ekzistas eĉ en frazo 5 pro la verbo elmigri kun demova prefiksoido. Same frazoj 6, 7, 8 kaj 9 estas sencomankaj, ĉar la akuzativigita loknomo jen Triesto jen Italio ne estas la direkto/loko de kie ekiras/eliras la migrantoj sed estas la celo de ilia elmigrado. Tamen, per eta modifo de la frazoj, estas eble gramatike kaj semantike ĝustigi ilin. Ni uzu la radikverbon migri sen la demova prefiksoido el: li migros Trieston; migri Italion. Tamen, se oni insistas pri uzo de elmigri, tiam estas bezonata la prepozicio al antaŭ la nomo de la celloko kiel en frazo 5. Alternativa maniero ĝustigi la anomalian gramatikaĵon estas ŝanĝi la verbon elmigri al enmigri. Tiam frazoj 6, 7, 8 kaj 9 fariĝas ĝustaj: enmigros Trieston, enmigri Italion.
Aliaj demovaj verboj sekvataj de la akuzativo.
Tradukinto Soranzo ne estas la sola pekanto rilate tiun ĉi gramatikaĵon. Provu senerarigi la sekvajn du citaĵojn ĉerpitajn el la novelo Seĉjo de Jurij Mamleev, esperantigita de ruslingvulo Aleksandr Fjodorov (La Gazeto, n-ro 37, 1991, pĝ. 29-30):
1 Vera Semenovna, la panjo de la mortanta junulo elpafiĝis la ĝardenon unua (pĝ. 29).
2 Ŝi pensis, ke ek de la komenco, jam elkurante la korton, ŝi jam konsciis ke, kvankam ŝi renkontos homojn, neniu helpos ŝin (pĝ. 30).
En ambaŭ frazoj troviĝas po unu verbo kun la prefiksoido el, kaj sekvas ilin substantivoj indikantaj lokon, ambaŭ en la akuzativa kazo: ĝardenon kaj korton. Se oni relegas la misajn frazojn, estas evidente, ke nur unu interpreto estas ebla: ŝi unue eliris kaj poste eniris.
1 La virino elpaŝiĝis el sia domo kaj iris en la ĝardenon.
2 La virino, elkurante el sia domo kaj enkurante en la korton...
Ankaŭ Plena Analiza Gramatiko (ĥ178, Rim. III) klarigas, ke eliri urbon estas ambigua, ĉar ĝi povas signifi: 1 eliri el urbo, kaj 2 eliri kaj direkti sin al urbo. Postulo fari mensajn akrobataĵojn por kompreni la signifon de tiu gramatika konstruo ne estas konsilinda en planlingvo, en kiu estas necese esprimi ĉion rekte kaj kristalklare. For la ambiguecon!