~ Numero 84ª ~
Kajeroj.
~ 
Ŝi aperis preskaŭ el nenio. Liofte vizitis ne tre rekomendindajnpaĝojn de interreto, kieoni priparolis pri la malluma flankode amo, BDSM. Tie multe dahomoj parolis pri aferoj, kiujn ilikomprenis aŭ prikonis diversgrade.Sed la fotoj estis altiraj, latekstoj amuzaj, kaj fojfoje onipovis koni interesajn virinojn, kiujinteresiĝas pri tiu afero. Li veresciis nenion, kiam li unue venis.Sed post kelkaj monatoj lisukcesis aranĝi rendevuon kunbelulino blonda, kiu parolis al liabunde pri tiu temo, sed ankaŭmontris multe da timo, kajfinfine ili ne interkonsentis pridua rendevuo. Ne sufiĉas beleco, lidecidis, se poste ŝi kreas problemonal vi.
Dua renkontintino estis ne tiom bela,sed diskreta ruĝhararulino, netiom alta kaj maldika kiel la antaŭa,sed multe pli serioza, kaj lerta pritiu temo. Ŝi havas interesan vidpunktonpri ĝi: Unu el la du homojĉiam estas pli forta ol la alia, kaj tiu nenecese estas la viro, ŝi asertis kvazaŭscience. Pro tio, ni devas fari tour deforce antaŭ ni decidas kiu estas lamastro, kiu la sklavo. Li amuzekapjesis kaj demandis pri tio, kionŝi proponas tiucele.
Mi kredas, kemi plaĉas al vi, ĉu mi pravas? Lidenove kapjesis, do ŝi daŭrigis: Lavenontan semajnfinon, ni povasrenkonti kaj sabaton kaj dimanĉon.Sabate mi estos via mastrino, kaj videvas obei min blinde. Dimanĉeestos vi la mastro, kaj mi estossklavino via. Je noktomezo, nidecidos, ĉu ni renkontos denove.Kaj se jes, ĉu ni decidos kiu estas kiadum tiu rendevuo, kaj sub kiujkondiĉoj. Ĉu vi komprenas?
Li tute komprenis, ĉar li vidis, ke ŝiestas serioza pri la afero. Iliinterparolis longe pri tiu alternativaseksa vivo, kaj iom post iom iliinterkonatiĝis iomete. Sed vidu, ŝidiris, ke vi havas vian vivon kaj mimian, kaj ni ne konsentu, ke trudu unuen la vivon de la alia. Mi ne scias, ĉu viestas edzo aŭ fianĉo, kaj ankaŭ vi nescios pri mia sentimentala situacio, ĉartio ne gravas al nia afero. La viroekridetas nun je la vivo kun tiuvirino, kiu tiom multe surprizas linagrable ĉiun fojon, kiam ŝimalfermas sia buŝon...
Laŭ la sekvinta semajno, li ne povisne pensi pri ŝi. Li ne havas, feliĉe,telfononumeron ŝian, ĉar alimaniereli telefonintus ŝin ĉiam, kiam lipensis pri ŝi, tio estas, ĉiun tagon.
Merkrede telefonis lin la blondulino,sed li ne multe interesiĝis jampri ŝi, do li sentage interkonsentisvidi ŝin denove, iam.
Kaj venis sabato. Finfine. Ili renkontisrekte en hotelo. La ĉambro estispagita de li, kaj li atendis ŝin tie,kiel ŝi estis petinta, tute nuda kajsurgenue. Ŝi eniris subite, kaj ligisliajn manojn kaj piedojn je liadorso. Poste ŝi devigis lin adori ŝin,kaj ankaŭ provis vipon sur lin. Je la fino de la vespero, ŝi estis provintasur li preskaŭ ĉion, kion ŝi sciis,krom pendi lin el plafono: mankisrimedo por tio en tiu hotelo. Finfine,ili dormis unu apud la alia en lagranda lito. Li tute nuda. Ŝi ennoktovestoj.
Dimanĉon li vekiĝis vidante ŝin tutediversa: ne havante peton de li, ŝisimple staris surgenue antaŭ li, kunsia rigardo al planko, ankoraŭ en sianoktovesto.
—Saluton, sklavino!—, diris li ridetante. —Kian tagon ni havas?
Ŝi ne komprenis, ke la tutan matenonli ne profitis la okazon sekse,sed prenis ŝin al kafejo kaj gastigisŝin matenmanĝe, kaj poste ili promenadisla tutan urbon, kaj li aĉetisal ŝi puloveron, mamzonon, kalsonetonkaj minijupon ruĝajn. Sed mipovus aĉeti tion por vi, se vi tion deziras,mastro, ŝi klarigis. Jes, reagis li, sed vipovas aĉeti la ŝtrumpojn, ĉapelon kajŝuojn ruĝajn, se vi volas, sed ĉio aliaestas mia, etulino.
Dum matenmanĝoli diris al ŝi, ke ne li devas aldonisukeron al lia kafo, kaj ke ŝi devasparkeri liajn preferojn manĝi kajtrinki, kaj ke ŝi ĉiam devas ŝofori lin,eĉ se li tion ne specife petos al ŝi. Liankaŭ priskribis multe aliajn aferojn,kiujn li postulos, ke ŝi farusenhezite kaj senpetite. Posttagmezeli gastigis ŝin al teatro, komentanteposte ŝi je lia peto, la teatraĵon, Labesteto destrita, de VilhelmoŜekspir. Poste, vespermanĝo kajnova promenado kaj diskutado priĝeneralaj aferoj de vivo kaj kulturo.
Kaj finfine ili denove venis en lahotelon. Ĉifoje li malfermis unu elŝiaj butonojn, kaj diris al ŝi: Daŭrigu,ĝis kiam haltigita.
Sed li ne haltis ŝin.
Kiam ŝi jam estis tute nuda, lisignalis al siaj vestaĵoj, kaj ŝi obeemenudigis lin. Kiam ili ambaŭ estis tutenudaj, li signalis la liton, kaj diris:Pretigu. Ŝi malfermis la liton, kaj likuŝis sur ĝi. Li gestumis apud li, kajŝi, obeeme, venis kuŝi tie. Li fermissiajn okulojn, kaj ŝi demandis: Kionmi faru, mastro? Li manfrapis ŝiankruron, kaj post kelkaj minutoj, lidiris: Unua kaj ĉefa regulo, sklavino: neniamvi parolu, ĝis kiam permesita. Eĉpor senkulpigi. Sklavino ne senkulpigas,ĉar ŝi ne kulpas. Mastro kulpas pro laeraroj de sia sklavino. Duonhoro pasissilente. Kiam ŝi ekdormas, pensinte,ke li dormas de longe, li pasigis sianmanon kaj brakon sub ŝia kolo, kajdiris: Venu. Unua pruvo sukcesita. Kajtiel, li premante ŝian korpon kontraŭtiu lia, ili dormis la tutan nokton.
Kiam ili vekiĝis, frumatenan lundon,ŝi ne povis ne demandi: Ĉu vi ne ŝatasmian korpon? Kaj li, ridetante, respondis:sklavino ne estas putino. Mastroja povas uzi korpon de sklavino, sed nurlaŭ lia decido. Jes, vi estas bela, kajseksumi kun vi devas esti tre agrable, sedmi preferas obeemon, obeemon pretersekso.
La tutan semajnon ŝi ne povis elirigilin el sia menso. Neniam viro rifuzisŝian korpon. Ŝi timis, ke ŝi ne povusĉantaĝi lin per sekso. Kaj tio ekscitisŝin. Multe. Ŝi sentis sin lia. Kaj ŝisentis ion, kion ŝi neniam sentisantaŭe en sia vivo.
...daŭrigota